8 Şubat 2010 Pazartesi

Resimdeki Gözyaşları






Bugün Cem Karaca'nın ölüm yıl dönümü, benim için-her yerde ifade ettiğim gibi- en iyi 5 Türk müzisyenden bir tanesi ki bu müzisyenler; Zeki Müren, Barış Manço, Cem Karaca, Zülfü Livaneli ve Teoman'dır(Bu listenin kesinlikle objektif olmak gibi bir kaygısı yoktur, zaten uzmanlık iddia ettiğimde yok).

Cem Karaca'nın biyografisini yazacak(kopyalayacak) değilim, zaten bu ülkede rock müziğin babası, kitlelere sevdiren insan, elitlerden varoşlora uzanan bir dinleyici kitlesi vb. övücü sözleri ben yazmasam da sen biliyordun. Ama sen bilir misinki ben Nazım Hikmet'i Cem Baba sayesinde sevmeye başladım. Ben onun şiirlerini ezberlediğimde onlar Nazımın mısraları değil Cem Babanın şarkılarıydı benim için. 'Şeyh Bedrettin Destanı'nı Cem Babadan defalarca üst üste dinledikten sonra Nazımın elinden çıktığını öğrenmiştim ben, bunun ne ifade ettiğini anlatabilir miyim? Anlatamıyorum işte, aklımdan geçenler ile elimden çıkanların arasındaki farkı sadece hayal etmeyi deneyebilirsin...
Onun hakkında yazacak yeterlilikte olmamam gibi sebeplerde durduramaz-durdurmadı- beni.
"- Biliyorum gitti gelmez bir daha" ama fikirleri-şarkıları-yaptıkları yönümü tayin etmemde kullanacağım bir pusula...

Hiç yorum yok: